Oto moja terapia.

Delikatna mgła unosząca się nad taflą jeziora, pulsująca od ruchu polujących ryb drapieżnych, świergot wszechobecnego ptactwa zwiastujący nadchodzący początek nowego dnia, i te uczucie błogiego spokoju, zdala od oznak wszelkiej cywilizacji. 

Po prostu Ty i matka natura.

Czasami wystarczy tylko tyle, by odpocząć od problemów życia codziennego, i przygotować organizm do trudów kolejnego dnia. 

Codzienne poranne pobudki o 4 nad ranem nareszcie zaowocowały. Po wielu dniach pełnego zachmurzenia i przelotnych mniej lub bardziej deszczowych godzin, dzisiaj słońce wreszcie postanowiło o sobie przypomnieć, robiąc przy tym niesamowity spektakl barw, zmieniający swój "repertuar" z każdą przemijającą minutą.

Magia poranka nad Wigierskim Parkiem Narodowym 🌅

Jak to mówią, kto rano wstaje, temu bór daje ;)
Wczoraj, z żoną, doszliśmy do wniosku, że jedziemy na zdjęcia w nowe miejsce, cel - żółwie błotne. Pobudka o 4:00, ogarnięcie się i na parkingu leśnym, który jest oddalony od zakładanego celu zdjęć o kilka kilometrów, jesteśmy po 5 nad ranem. Klamoty w łapę i po jakiś 150 metrach jedno z tych bliższych spotkań z szarymi mieszkańcami lasów.
Niestety warunki oświetleniowe po 5 nad ranem ciężkie i mimo stosunkowo jasnego teleobiektywu - łatwo nie było, a jakoś tak się nie zgadaliśmy z modelami, aby umówić się na lepsze światło.

Podejść, nie podejść? Ofiara nocnego polowania leży z już rozprutym brzuchem, wnętrznościami na zewnątrz i wyrwaną nogą, ale czuć tam zapach człowieka i pojawią się ta niepewność... Ostatecznie wilk nie podszedł i zadowolił się już obgryzioną nogą łani.